Gohi yig’lab, gohi kulib sevgandim.

Borimnimi, jonimnimi, hattoki

Hayotimni senga berib sevgandim.

Afsus o’sha damlar xayol bo’ldiku,

Javob yo’q dilda savol bo’ldiku,

Vujudimda yashayotgan muhabbat,

Sho’rlik qalbim ichra uvol bo’ldiku.

Shumi baxtim men sho’rlikni bilolmayman.

Ich ichimdan yig’lab, chindan kulolmayman.

Na tirikman, na o’lib ham o’lolmayman.

Meni balki sevar kimdir, men endi sevolmayman.

Sevdim degan so’zlaring qolib ketti vafosiz.

Chertilmay qalb torlarim nolib ketti navosiz.

Jahannammi bu dunyo, yo g’urbat bu hayotta

Tomchi suvga tashna keng sahrodaman havosiz.

Senga ayon edi qalbim dardlari,

Senga bayon edi sevgim xatlari

Ohim yetar hatto osmoni falakka

Senga yetmas ming faryodu dodlarim.

Sevgim bo’ldi bu dunyoda bir kamim.

Muhabbatim, bor hasratim, alamim,

Ishqim o’ldi hiyonatning qo’lida

Tuyg’ularim armon endi sevolmasman.

Armonim shu qo’llaringdan tutmay sevdim,

G’unchagina labingdan bo’l ichmay sevdim,

Sevdim deya meni tashlab ketsang hamki,

Men bechora yo’llaringni to’smay sevdim.

O’zga qo’llar silar endi sochlaring,

O’zga so’zlar maqtar ko’zu qoshlaring.

Yuragimga otib isyon toshlaring,

O’zga lablar erkalaydi yuzlaring.

O’tib ketti sensiz g’urbat kunlarim,

Qayg’ularim allalagan tunlarim.

Yoshligimdan armon bo’lgan sevgimga

Bugun so’nggi kunim so’nggi so’zlarim

Tugar bo’ldi umrim endi sevolmasman