ARMON
Ummon bo’lar urgan ohimiz,
Chaqmoq bo’lar nihohlarimiz,
Siz – mag’rursiz, men esa – hur qiz
Bir og’iz so’z aytolmaydigan.
Ertagimiz "layli-majnun”mas,
Unda hijron erur muqaddas.
Siz– shu’lasiz, men – undagi sas
Manglayiga bitilmaydigan.
Qarshimizda tonglari oppoq,
Bilamizki bir yo’l bor, biroq
Siz - osmonsiz, men – hovuch tuproq
Bu yo’llardan o’tolmaydigan.
Anduh o’rtar qalbimda notinch,
Armon bizga bermaydi ilinj,
Siz– sog’inchsiz, men ham bir sog’inch
Bir-biriga etolmaydigan.
