Odam ato va Momo Havo
Juda qadim zamonlarda hozir biz yashab turgan yer yuzida hech kim yashamas edi.
Alloh taolo, Meni tanib ibodat qilsinlar va yer yuzida imorot qurib, ekinlar eksinlar, deb insonlarni yaratmoqchi bo'ldi.
Alloh maloikalarga:
-Yerda o'zimga bir halifa yarataman,- dedi
Maloikalar:
-
Yo Robbiy, u yerda buzg'unchilik qilib, qon to'kadigan kishilarni
yaratasanmi? Biz senga shaningni ulug'lab, ibodat
qilyapmiz-ku,-deyishdi.
Alloh shunday marhamat etdi:
-Men siz bilmagan narsalarni bilaman.
Maloikalar jim bo'lib qolishdi va bir-birlariga qarab:
-Shubhasiz, Robbimiz har narsani bilguvchidir va foydasiz hech bir narsani yatarmaydi,-deyishdi.
Keyin Alloh ularga:
- Ey maloikalarim! Men insonni tuproqdan yaratib, shakl beib, O'z ruhimdan jon kiritganimda hammangiz unga sajda qilsiz,-dedi.
Maloikalar:
-Ey buyuk Robbimiz, amringga bo'ysunib, Senga itoat qilamiz,-deyishdi.
Alohning
bu amri faqat SHaytonga ma'qul bo'lmadi. Shayton o'ziga bino qo'ygan,
Alloh bandalari ichida o'zini hammadan ustun deb bilar edi.
Nihoyat
Alloh Odam mayg'ambarni yaratib, unga o'z ruhidan jon ato etdi.
Maloikalar shu zahoti Odam Atoga sajda qilishdi. Shayton esa
g'ururlanib, isyon etdi, Odamga sajda qiliushdan bosh tortdi va
Allohning buyrug'iga qarshi chiqdi.
Alloh isyonkor Shaytonda so'radi:
-Nega amrimga bo'ysunmading? Seni sajda qilishdan nima qaytardi?
Shayton:
- Meni olovdan, uni bo'lsa loydan yaratding. Men undan ustunroqman,-deb javob berdi.
Bu ishi uchun Alloh g'azab qildi, Shaytonni jannatdan quvib:
- Tush jannatdan, yo'qol! Sen endi la'natga duchor bo'lding,-dedi,
Alloh taoloning g'azabiga uchrab jannatdan quvilgan shayton nima qilishini bilmay olgan edi.
Keyin shunday dedi:
-Ey
Robbim! Meni Odam Ato tufayli jannatdan mahmm etdingt. Endi men ham uni
va zurriyotlarini tog'ri yo'ldan adshtirib, ularga yomonlik qilaman.
Ularni axloqsizlik va tarbiyasizlikka o'rgataman.
Alloh taolo marhamat qilib dedi:
-Ey
jannatimdan quvilib, rahmatimdan uzoqlashtirilgan shayton, men
tuproqdan yaratganim Odam Ato va zurriyotlariga aql berdim. Ular aqllari
bilan yaxshini yomondan ajratib, senga quloq solmaydilar. Ular ichida
senga ergashganlar esa, qilmishlariga o'zlari javobgardirlar, ularni
jazolab do'zoxga tashlayman. Ammo shuni bilginki, aqlli va yaxshi
bandalarini to'g'ri yo'ldan aslo adashtira olmaysan. Senga qiyomat
kunigacha muhlat beraan.
Har
narsani yaxshi bilgan Ulug' Alloh Odam Atoning maloikalardan ko'ra
biimli ekanini va inson Alloh nazdida ustun bir mavjudot ekanligini
ko'rsatishga ixtiyor qildi. Ularning oldiga turli hayvob va qushlarni
chiqarib:
- Ey maloikalarim! Sen har narsani yaxshiroq bilguvchisan. Biz Sen o'rgatganlardan boshqa narsani bilmaymiz,- deyishdi.
Shu payt Alloh taolo Odam Atoga qarab:
- Ey Odam! Bularning otlarini maloikalarga aytib ber,-dedi.
Odam Ato hayvon va qushlarning otlarini birma-bir sanab o'tgach, Alloh taolo shunday dedi:
-ey
maloikalarim, ko'rdingizmi? Men sizga, osmonlarda va yerda yashirin va
chiq nima bo'lsa bilaman, siz oshkor qilgan va yashirgan narsalarni ham
bilaman, demaganmidim?
Keyin
Alloh taolo Odamni jannatga kirgizdi. Odam Ato u yerda bir o'zi yashar,
jannat mevalarida tanovul qilib, suvlaridan ichar edi. Lekin suhbat
qurish uchun o'z jinsidan biron kishini topa olma edi. Buni yaxshi
bilgan Alloh taolo unga rahm qilib, birga yashashsin degan maqsadda o'z
jinsidan bir hamroh yaratishni ixtiyor etdi.
Bir
kuni Odam Ato uxlab, keyin uyqudan uyg'ondi. Ko'zini ochib yonida avval
hech ham uchratmagani bir ayol o'tirganini ko'rdi. Hayron bo'lib
so'radi:
-Sen kimsan? Isming nima?
Ayol javob berdi:
- Men bir ayolman. Lein ismimni bilmayman.
Odam Ato unga sevinch va hayrat aralash qarab chiqdi.
Ayol jonli ekanini va harakat qilayotganini ko'rib hayajondan hayqirib:
- Sen Havosan,- dedi.
Shu payt maloikalar kelib, Odamning bilimini sinash uchun undan hamrohining kimligini so'rashdi:
- Ey Odam, ayr-chi, uning ismi nima?
- Uning oti Havo,- deb javob berdi Odam Ato.
Endi
Odam Ato va Momo Havo jannatda birgalikda huzur-halovat ichida yashay
boshlashdi. Istagan noz-ne'matlari muhayyo edi. Qo'rquv va tashvish
nimaligini bilishmasdi.
Bir safar Alloh taolo odamga shunday dedi:
-
Ey Odma! Hamrohing bilan jannatda omon va salomat ichida yashanglar.
Istaganingizni yeb-ichig, ammo mana bu daraxtga yaqinlashmanglar, aks
holda zolimlardan bo'lib qolasizlar.
Alloh
ularga barcha daraxtlardagi mevalardan tanozul qilishga ruxsat berib,
faqat bir daraxtga yaqinlashishni man etgan edi. Alloh taolo insonning
nafsiga hokim bo'lishi va irodasini mustahkamlashi uchun shunday qilgan
edi. Odam Ato va Momo Havo Ulug' Allohning amriga itoat qilin, jannatda
baxtiyor yashay boshladilar.
Alloh taolo ularni shaytonning hiylasiga uchmaslik va aldanib qolmasliklari uchun ogohlantirdi:
-Ey
Odam! Darxaqiqat, shayton sening va hamrohingni dushanidir. Ehtiyoe
bo'ling, u sizlarni jannatdan chiqarmasin, aks holda badbaxtlardan
bo'lib qolasiz.
Odam Ato
va Momo Havo jannatda huzur va halovatda yashab turganii ko'rgan
shayton har xil hiylalar o'ylab topib, ularni to'g'ri yo'ldan
adshtirmoqchi bo'lardi.
Bir payt ularning yoniga suqulib, shivirlab dedi:
- Ey Odam, senga mangulik daraxtini va abadiy davom etuvchi saltanatni ko'rsataymi?
Odam Ato shaytonga qarab:
- Nima ekan u? Qani ko'rsat, - dedi.
Shayton
unga barmog'i bilan Alloh taqiqlagan daraxtni ko'rsatdi. Odam Ato unga
ishonmadi va yonidan haydab yubordi. Ammo shayton yana boshqa tomondan
ularga yaqinlashib shivirlardi:
-
Robbingiz bu daraxtni nima uchun taqiqlaganini bilasizmi? Agar uning
mevasidan yesangiz, maloika bo'lasiz, yoki jannatda abadiy qolasiz.
Alloh sizning bu yerda qolmasligingiz uchun buni taqiqladi. Qani, yeb
ko'ringlar mevadan.
Odam Ato shaytonga quloq osmay, undan uzoqlashdi. Shayton esa yana orqasidan kelib, Alloh nomi bilan qasam ichib, shunday dedi:
- Menga ishoning, darhaqiqat, men sizga go'zal bir nasihat beryapman.
Odam Ato va Momo Havo iblisning Allhga qasam keltirganini ko'rib, o'zlaricha o'ylay boshlashdi:
- Birov yolg'on gap uchun Alohga qasam keltirmaydi. htimol tog'ri aytayotgandir.
Keyin borib Alloh taqiqlab qo'ygan daraxtning mevasidan yeyishga boshladilar.
Meva
ichlariga tushishi bilan birdaniga yalang'och bo'lib qolishdi.
Bir-birlaridan uyalib ketib, daraxt barglari bilan badanlarini bekita
boshlashdi. Ular nima qilishni bilmay qolgan edilar. Allohdan iyzo
chekib, uyatli bo'lib, uzoqlarga qochdilar. Chunki, Alloh taolo ularni
ko'rib turar, taqiqlagan mevadan yeb, isyonga kelganlarini yaxshi bilar
edi.
Alloh, qochib ketayotgan Odamga qarata:
- Ey Odam! Mendan qochayapsanmi> - dedi.
Odam Ato:
- Yo'q, ey Robbiy. Sendan aslo qocha olmayman. Ammo qilmishim uchun sendan uyalmoqdaman, - deb javob berdi.
Alloh marhamat qilib dedi:
- Men sizga u daraxtni taqiqlab qo'ymaganmidim? Shayton sizga ochiq dushman ekanligini aytmaganmidim?
Nega amrimga qarshi keldingiz?
ODdam Ato va Momo Havo:
- Yo Robbiy, bizni mag'firat qil, gunohimizni kechir,
Bizni avf et, yo Robbiy, - deyishdi.
Ulug' Alloh ulartga marhamat qildi:
- Men sizga amr berdim, buyurdim, siz esa, buyrug'imga qarshi ish qildingiz,- dedi. Odam Ato va Momo havo yana yolvorib:
-
Ey Robbimiz! O'zimizga zulm qildik, agar bizni avf etib, gunohimizdan
kechmasang, shubhasiz, katta ziyonga uchraganlardan bo'lib qolamiz, -
deyishdi.
Ulug' Alloh Odam Atoga xitoban:
-
Senga eng buyuk ne'matni, jannatni berdim. Istagan har narsangni
muhayyo qildim. Bu ehsonlarim kamlik qildimi, u daraxtga yaqinlashding? -
dedi.
Odam Ato:
- Izzatingga qasamki, birov sening pok nomingni o'rtaga qo'yib qolg'on qasam keltirishni bilma edim, - dedi.
Alloh taolo yig'lab turgan Odam Atoga marhamat ila:
- Izzatimga qasamki, endi sen yer yuziga tushasan, charchoq va te to'kish evaziga kun kechirasan, - dedi.
Keyin esa, Odam Ato, Momo Havo va la'nati shaytonga xitob qilib dedi:
- Bir- biringizga dushman bo'lgan holda yer yuziga tushing. U yerda ma'lum muddatgacha qolib, hayot kechirasiz.
Shaytonga aldanib Alloh taoloning g'azabiga uchragan Odam At qilmishiga pushaymon bo'lib, yig'lay boshladi.
- Yo Robbiy, meni avf et, yo Robbiy, gunohimdan o't, meni kechir, - deya yolvordi.
Nihoyat, Alloh taolo unga rahmat ko'rsatib, tavbasini qabul qildi va gunohini kechirdi.
Shubhasiz, Alloh taolo o'z xatosiga pushaymon bo'lib, tavba qilganlarni kechiradi. Chunki U cheksiz marhamat egasidir! |
